Sinds 2022 trainen Buurtteams Utrecht en DOCK samen ouders die gescheiden zijn. Tijdens deze trainingen worden ervaringen gedeeld en onmisbare tips meegegeven. Voor Carolien Spiele (vakmanschapversterker bij Lokalis, Buurtteam Jeugd & Gezin) en Esther Bruins (sociaal makelaar jeugd bij DOCK) is de samenwerking een verrijking. Esther: “Je leert elkaars werk beter kennen en je raakt goed ingespeeld op elkaar.”
Zorgprofessionals werken vaak aan gemeenschappelijke thema’s maar wat iedereen precies doet, weten ze niet van elkaar. Toen de Jeugdgezondheidszorg (JGZ) Utrecht van TNO de ScheidingsAtlas had aangekocht, en partners in de stad zocht die daarin wilden samenwerken, zaten DOCK en Buurtteams Utrecht niet veel later schouder aan schouder bij de trainingen. Net als enkele andere gemeenten in ons land wil ook Utrecht, gescheiden ouders begeleiden. In hun eigen belang, en zeker dat van hun kinderen. Heel vervelend voor de ouders dat ze scheiden, maar uiteindelijk is het welzijn van het kind het uitgangspunt.
Carolien: “Het is voor sommige ouders nog wel een drempel om mee te doen, want het is allemaal erg persoonlijk, het is een onderwerp dat ze diep raakt. Maar het gaat erom dat je je bewust bent wat dit voor je kind betekent, en wat de impact is van wat jij hierin doet.”
Het hele plaatje
De samenwerking tussen Buurtteams Utrecht en DOCK in deze training loopt duidelijk erg goed en prettig. Ze zien wat de andere partij allemaal in huis heeft en waar ze op gefocust zijn. Esther: “Als ik tijdens een training Carolien opeens sneller zie ademen, weet ik bij wijze van spreken waarom dat is. Je raakt erg op elkaar ingespeeld en vult elkaar aan. Je weet ook precies wie op een bepaald moment de lead moet nemen. Dan weet je, dit is echt haar ding.”
Buurtteams Utrecht en DOCK vullen elkaar ook goed aan in het hele plaatje rondom een gezin. Bij Buurtteams Utrecht worden veel echtscheidingscasussen op afspraak begeleid.
Esther maakt ouders die aan het scheiden zijn en hun kinderen vooral mee in informele sfeer zonder dat een afspraak of aanmelding nodig is. Zij staat ergens op een plein en weet dat de ouders van een kind aan het scheiden zijn. En dat dit kind daar last van heeft. Zij komt daar ook aan huis. Daardoor weten ze samen hoe iemand privé is en hoe iemand zich tijdens een afspraak gedraagt.
Spiegel
Via verschillende wegen komen ouders terecht bij de ScheidingsAtlas. Via Buurtteams Utrecht, de huisarts, DOCK of via scholen maar steeds vaker via mensen die de training inmiddels kennen. Op twee locaties in de stad, in Ondiep en Leidsche Rijn, kunnen gescheiden ouders terecht voor een training. Het zijn groepjes van minstens vier en max. acht mensen. Carolien: “Meestal is het één van de twee ouders die deze training volgt. En als ze het allebei willen, dan zitten ze in aparte groepen. Eigenlijk iedereen is na afloop positief over wat zij daar hebben geleerd. Ze vertellen ons dat ze vaak als een spiegel voor elkaar waren. Zo kon een man beter over het gedrag en gevoel van zijn ex-vrouw nadenken door wat een andere vrouw in de groep deelde. Omdat dit niet zijn ex-vrouw was, kon hij met meer afstand naar de situatie luisteren.”
Herkenning en compassie
Tijdens de training laten Carolien en Esther voorbeeldfilmpjes zien die duidelijk maken hoe het wel en niet moet, waarin ook kibbelende ouders voorkomen. Soms ligt het er zo dik bovenop dat er hard om gelachen kan worden, vertellen ze. Esther: “Je ziet soms iemand denken ‘Oh shit, dit ben ik’ of ‘ja hier ben ik ook schuldig aan’. Als je deze ouders weer terugziet in de tweede trainingssessie, zie je vaak heel andere mensen binnenkomen. Dan hebben ze tips toegepast en gemerkt dat dit echt iets oplevert.” Carolien: “Het is fijn om te zien hoe ze daar zelf van opknappen. Hun welzijn staat even goed voorop als dat van het kind. Want als het beter gaat met de ouders, kunnen ze er ook beter zijn voor hun kind.”
Carolien: “Een echtscheiding is, zeker voor de kinderen, vaak een groot verlies en een rouwproces. Soms heeft de ene ouder alweer een nieuwe partner, een situatie waarin het kind niet altijd direct mee kan gaan. Het is dus belangrijk dat die rouw herkend en gezien wordt door de ouders, en dat het een plek krijgt bij het kind. Maar ook dat de ouders zich bewust zijn van hun eigen rouw en verlies van het oorspronkelijke toekomstplaatje of van hun gevoel van falen of schuld. Ik vind het mooi om te zien dat mensen in drie weken tijd de dingen echt anders gaan doen. En dat Esther en ik samen in staat zijn om hen daarmee op weg te helpen.”